Depresja i lęk, depresja test, psychoterapia depresji, objawy, depresja i agresja,i co dalej, i alkohol, i bezsenność,i jej skutki, i nerwica, lęk przyczyny

Nie morderca jest winien, lecz zamordowany



Człowiek może przyjąć rolę kogoś, kto zawsze w milczeniu będzie znosił cierpienie, co może prowadzić do masochizmu w sferze psychicznej, moralnej lub seksualnej. Przy tym dochodzi tu do pewnego dziwnego sprzężenia zwrotnego, które polega na tym, że to, czego samemu się nie przeżyło, na co się samemu nie zdobyło, przeżywa się, identyfikując się z innym człowiekiem i jego zachowaniem. Kto w relacji z partnerem jest stroną podporządkowaną, uległą i słabszą, odczuwa poprzez identyfikację z nim nie tylko fakt własnego podporządkowania, uległości itd., lecz także posiada mocne uczucie moralnej wyższości, jako ten, kto cierpi i kto z tego powodu uważa się za lepszego. W dodatku nie ma się poczucia, że jest się winnym, to partnera uważa się za winnego. Kwestionuje to wartość jednostronnego tylko trwania w przymiotach; jeśli ktoś uważa się za cierpiącego, czyni nieświadomie tę drugą bliską osobę także kimś, kto cierpi; relacja sadomasochistyczna zostaje odwrócona - „święty" staje się oprawcą, „grzesznik" natomiast uciskanym.



Jedna ze sztuk teatralnych Franza Werfla nosi tytuł "Nie morderca jest winien, lecz zamordowany". Kiedy w cierpliwej pokorze pozwala się innemu być agresywnym, złym, a przez to winnym, wzbudza się w nim coraz większe poczucie winy; kiedy zaś popada się z tego powodu w chorobę, oznacza to dla tego drugiego, że nigdy już nie uwolni się od poczucia winy, samemu natomiast pozostaje się w tej relacji tym, kto cierpi niewinnie. Tutaj potrafią się rozgrywać makabryczne rzeczy, które świadczą o intensywności afektów, jakie ukrywają się za ciężkimi depresjami. Ten, w kim się one rozgrywają, nie zdaje sobie zresztą sprawy, że jest to agresja, i byłby głęboko przerażony, gdyby usłyszał wyjaśnienie swojego zachowania.