Diagnozę nozologiczną stawia psychiatra, a diagnozę problemową - terapeuta. Bardzo pomocne są też badania psychologiczne. W nawiązaniu do zadań psychologa nadmienić należy o istotnej roli indywidualnych predyspozycji wynikających z cech osobowości, intelektu. Predyspozycje te odgrywają główną rolę w kształtowaniu ryzyka i charakteru objawów reakcji depresyjnych, znacząca też jest ich rola w odniesieniu do zaburzeń afektywnych. Konieczna jest więc współpraca w tym zakresie, by uzyskać możliwie pełną diagnozę pacjenta. Szczególnie analiza sytuacyjnych czynników stresowych i ich wpływu na stan psychiczny pacjenta jest zadaniem trudnym. W chorobie alkoholowej działa bowiem szczególnie dużo potencjalnie depresjogennych czynników - psychologicznych, biologicznych i społecznych. Alkoholik jest w niezwykle trudnej sytuacji. Z jednej strony doświadcza silnego „głodu” alkoholowego, z drugiej środowisko społeczne wywiera na niego presję do wywiązywania się z obowiązków społecznych i utrzymywania abstynencji. Alkoholik z powodu swojego picia przeżywa różnorodne trudności zawodowe, rodzinne, materialne, zdrowotne i inne, pogłębia się jego dezadaptacja społeczna, osamotnienie, narastają przykre uczucia w stosunku do siebie i otoczenia. Podkreślić też należy, że w życiu osoby uzależnionej sam fakt zaprzestania picia i podejmowanie prób trzeźwego życia stanowi za każdym razem ogromną zmianę, która jest źródłem wielu napięć i zmusza do zaadoptowania się do nowej sytuacji życiowej. Skuteczność pomocy osobom uzależnionym od alkoholu, cierpiącym na depresje zależy więc od współpracy specjalistów z różnych dziedzin - psychiatrów, terapeutów i psychologów.